Wim Hof

THE ICEMAN

Het helende genot van een warm bad: volgens mij bestond er niets zaliger na een lange werkdag. vooral verlichtend tijdens een grieperig moment, een verkoudheid of een andere fysieke kwaal. het water mocht zelfs gloeiend heet zijn, zodanig ik mijn hart voelde bonzen in mijn slapen. het klonk dan ook enorm onaantrekkelijk toen een vriend voorstelde om eens een ijsbad te proberen.

Foto Wim Hof

Op Facebook had ik al foto’s van hem, te midden van een met ijswater gevuld bad in zijn tuin, zien passeren. Met een brede grijns, zonder een spoor van zichtbaar ongemak, keek hij in de lens. Ik had veel bewondering voor wat hij deed en het leek een echte levenswijze te zijn, geen bevlieging of experiment. Zijn drukke baan, een gezin met twee kleine kinderen, aangevuld met een diepgaande passie voor sport, maakte dat het nemen van een dagelijks ijsbad een welkome verademing was. Hij zag het als een moment om op te laden. Het verlaten van de fysieke comfortzone, met andere woorden het betreden van het bad, wekte een diepgaande rust, heling en energetische boost op.

Ik had hem zien evolueren van iemand die zoekend en onrustig was, naar een onverstoorbare evenwichtige en inspirerende geest. Hij had de koe bij de spreekwoordelijke hoorns gevat en was beginnen te studeren. Boeken over meditatie, ademhaling, visualisatie en leven in het nu passeerden de revue. En zo ontdekte hij op een vruchtbare dag het bestaan van Wim Hof.

Wim Hof (°1959), een Nederlandse stoere bink die ook bekend staat als The Iceman, maakt er zijn missie van om de wereld op de hoogte te brengen van een bepaalde ademhalingstechniek. Het gaat om een techniek die het mogelijk maakt om bepaalde fysieke processen te controleren, waardoor het lichaam meer potentie bevat dan in de onbewuste alledaagse staat van zijn. Hoewel ademhaling de sleutel tot succes vormt, gaat de leer van Wim in feite veel verder. Hij herinnert ons aan de eindeloze capaciteiten van ons lichaam en hoe we daar doorheen de tijd steeds meer van vervreemd geraakt zijn. Net zoals we ook vervreemd geraakt zijn van de natuur. “De natuur is mijn meester.” Zegt Wim.

Foto Wim Hof

Gedachteloos

Omdat Wim Hof zichzelf, tot in het schijnbaar extreme, getraind heeft om zich volledig te focussen op zijn ademhaling en lichaam, krijgen gedachten geen kans. Het denken wordt als het ware volledig buiten spel gezet. Het denken, dat verantwoordelijk is voor angst en twijfels, kan alleen maar afremmen en doen blokkeren. Daarom is het belangrijk om zichzelf volledig los te koppelen van gedachten. Voor postmoderne wezens als wij, lijkt dit laatste misschien quasi onmogelijk. Want wat moeten we ons voorstellen bij werkelijk niets denken? Een grote zwarte leegte? Die is dan alsnog groot en zwart en zodus niet niets.

In niet-denken kun je je trainen. Dat heet dan meditatie. Een efficiënte wereldwijd gebruikte techniek in meditatie is, niet toevallig, het focussen op de ademhaling. De kans is zeer groot dat je als ongetrainde geest al na drie bewuste ademhalingen aan het dromen gaat over wat je vanavond zou willen eten. Van het moment dat je je bewust bent van deze afleiding, kun je je corrigeren en weer overgaan tot de focus op de ademhaling. En zo, bij elke afleiding, herpak je je telkens opnieuw. Je zou deze repetitieve beweging metaforisch kunnen vergelijken met de geest die gewichten heft en zo sterker wordt.

Toegegeven, deze instructies klinken niet bijzonder aanlokkelijk voor wie zich voor het eerst in de wereld van meditatie begeeft. Het klinkt zelfs saai. Voor je het goed beseft begint het verstand zich af te vragen waar we in godsnaam mee bezig zijn. En of er soms nietsconstructiever te doen is dan dat stilzitten en vechten tegen gedachten. Hoe waar deze rationele uitlating ook mag klinken, het is een illusie van je verstand. Er valt, alleszins voor erg veel mensen, effectief een mentale drempel over te steken indien men besluit om meditatie in het dagelijkse leven te integreren. Er zal weerstand zijn. En die weerstand komt voort vanuit het immer producerende verstand dat gericht is op ego, imago, status en materiele prestaties. Het verstand dat we bijna allemaal dagelijks excessief gebruiken, tot we er haast gek van worden. Het niet kunnen stoppen met denken is een ziekte waar velen onder gebukt gaan. Vanaf het moment dat je inziet en voelt dat je ware identiteit niet in die wirwar van gedachten ligt, maar ergens daaronder, in de stilte van je zijn, dan ontstaan er tal van nieuwe mogelijkheden. Die oneindig diepe poel van mogelijkheden vormt het werkterrein van Wim Hof. Volledig doordrongen van zijn zijn, bevrijd van elke gedachte die hem angst of bedenkingen wil aanpraten, sluit hij zijn ogen en ademt hij bewust. Het verbannen van angst en verzet door het toepassen van een bijzondere ademhalingstechniek, die men mondiaal benoemd als de Wim Hof methode (WHM), is Wim in staat om zijn lichaam bloot te stellen aan extreme omstandigheden zoals ijzige kou of brandende hitte. Nog voordat ik wist wie hij was en waar hij voor stond, zag ik Wim bezig in een documentaire van Discovery Channel. Vol ontzag en onbegrip zag ik hoe hij in niets dan een zwembroek en in temperaturen van maar liefst min twintig graden de Mount Everest beklom. Hij haalde daarbij ook meermaals het Guinness Book of Records. Ook zwom hij, eveneens zo goed als naakt, op de Noordpool onder een veertig centimeter dikke ijslaag door. En liep hij meerdere marathons in extreme temperaturen van zowel min als plus dertig graden. Het lijstje aan schijnbaar bovennatuurlijke fysieke prestaties is ellenlang.

Foto AMP

Foto Wim Hof

Los van het mediacircus dat hem achtervolgt en het ontzag dat hij verwerft, is het Wim vooral te doen om het verspreiden van zijn kennis. Hij is ervan overtuigd dat we allemaal dezelfde hoeveelheid potentie in ons dragen. Iedereen kan wat hij doet. Het enige grote obstakel ligt echter in de gedachtewereld die ons zegt dat we beperkt zijn en niet kunnen wat Wim doet. Het is angst dat ons influistert dat we onderkoeld kunnen raken in ijswater. In essentie is het steeds de angst voor de dood van het ego dat ons in het gareel houdt. Het brein verkiest een geroutineerde, veilige en herkenbare thuishaven boven het verlaten van de comfortzone dat risico’s kan inhouden. Datzelfde brein, waar we zo trots op zijn en ons enorm ver heeft gebracht wat betreft technologie en wetenschap, is eigenlijk een gouden kooi dat ons wil houden waar we zijn. Het brein kan ons wel aanmanen tot een groter ego, maar zal tegelijk ook wijzen op de kans op falen en de angsten die daarbij horen. Het is bijna een constant trekken en duwen. Denken, overdenken en vervolgens gebukt gaan onder de spanning en angsten. We vinden het tegenwoordig zelfs normaal dat we een pil nodig hebben om het denken te stoppen, om te kunnen slapen. Het kan een levensveranderend inzicht betekenen als je doorhebt dat het belangrijk is om meester te zijn over je brein en niet omgekeerd. Want veel mensen zijn slaaf van hun geconditioneerde brein, vaak zonder dat ze het doorhebben. Met deze kennis in mijn achterhoofd, nam ik me op een dag voor dat het tijd was om dat ijsbad te proberen. Ik stond volledig open voor verandering in mijn leven. De passie van mijn kameraad was aanstekelijk, hoewel hij nooit had aangedrongen. Ik vertrouwde hem volledig om me hierin te laten begeleiden. Om mezelf voor te bereiden, bekeek ik enkele YouTube filmpjes van en over Wim Hof. Ook raapte ik mijn twijfelende moed bij elkaar om dagelijks enkele minuten onder een koude douche te springen, iets dat ik voorheen nooit zou gedaan hebben. Eenmaal onder de koude stralen hapte ik krampachtig naar adem en wou ik niets liever dan er weer uit komen om me in een dikke handdoek te wikkelen. Was ik wel zeker dat ik dit wou?

De dag dat mijn vriend me contacteerde met de boodschap dat ik mijn badpak moest meenemen, voelde ik de twijfel prikken. Ik wist dat ik sterker was dan de twijfels en de vele gedachten die me wouden overtuigen om af te haken. En aan dat weten klampte ik mij vast. In de auto, onderweg naar mijn eerste ijsbad, sprak ik mezelf bemoedigend toe. Krachtig zei ik luidop dat ik werkelijk tot alles in staat was en geen enkele vorm van verzet zou toelaten. Ik zou geen enkel negatief woord over mijn lippen laten glippen, noch zou ik mijn angst trachten weg te lachen. Geen excuses of uitleg was nodig. Ik nam mezelf diepgaand voor dat ik me volledig zou overgeven aan de ervaring en me op geen enkel vlak zou inhouden. Gewapend met deze mindset stapte ik de tuin van mijn kameraad in.

Foto Wim Hof

a new way of breathing

Het was midden zomer, dus het bad was niet gemakkelijk ijskoud te krijgen. Er werden nog enkele diepvrieszakjes aan het water toegevoegd. Aangezien het mijn eerste keer was, vond ik het niet erg dat er geen dikke ijslaag op het water dreef. Ik was zelfs een beetje opgelucht. Het was hoe dan ook koud genoeg om een onvoorbereid persoon ongecontroleerde gilletjes te doen slaken. Maar voor ik mij in het water kon begeven, was het tijd voor de ademhalingstechniek van Wim Hof. En die gaat als volgt: Plat op de rug liggend, adem je dertig maal zo diep mogelijk in. De uitademingen zijn daarbij iets korter dan de inademing. Bij het uitademen laat je de adem gewoon los, zonder daar extra kracht achter te zetten. Het was mijn gewoonte om via de neus te ademen, maar mijn kameraad deed het liever via de mond. Er zijn best veel verschillende manieren om te ademen, ieder doet het dus op zijn eigen manier. Bij de dertigste uitademing laat je de lucht volledig los uit de longen en je stopt gelijk met ademen. Op dat moment overvalt je een absolute stilte. Enkel de hartslag en eventueel een lichte fluittoon in de oren zijn hoorbaar. Als je het denken kunt uitsluiten is dit een stilte waar je intens van geniet. Dit intermezzo in de ademhaling duidt Wim Hof aan met het woord retentie. Deze retentie kan getimed worden, wat mijn kameraad voor mij deed. Op het moment dat ik alle lucht uit mijn longen blies en stopte met ademen, liet hij de timer lopen. Ik haalde het tot een minuut en een twintigtal seconden. Het is echter niet bedoeling om er een wedstrijd van te maken. In feite is het beter om je niet te focussen op de ingehouden adem of de drang om weer in te ademen, want dan lukt het zelfs beter.

Als je voelt dat het tijd is om te ademen, begin je het hele proces opnieuw. Je ademt weer dertig maal zo diep mogelijk in, telkens gevolgd door een soort zachte zucht. Ik raakte al snel mijn tel kwijt, waardoor mijn vriend mij erop wees dat ik de dertig tellen reeds gepasseerd was. In het begin is het dus handig als je iemand voor jou telt. Tijdens mijn tweede retentie kon ik langer dan twee minuten mijn adem inhouden en voelde ik het fysieke rustgevende effect vergroten. En de derde en laatste maal dat ik dertig maal diep inademde, leek ik wel overspoeld te worden door een overweldigend gevoel van gelukzaligheid, rust en een energetische stroming. Ik was dan ook in staat om drie volle minuten en enkele seconden niet te ademen. In het totaal adem je dus negentig maal heel diep in. Het zuurstofgehalte in het bloed blijft nagenoeg constant, deze is altijd bijna 100%. Het is echter het dalende CO2 gehalte dat effecten als een verhoogde retentietijd en een gevoel van euforie bewerkstelligt.

Eenmaal weer ademend in mijn gewoon ritme, genoot ik intens van al de aangename gewaarwordingen die in mijn lichaam floreerden. Mijn geest, het denken en mijn lichaam voelden volledig harmonisch en rustig, maar tegelijkertijd was het voelbare stromen van bloed en energie wel weelderig aanwezig. Ik had mijn handen op mijn buik geplaatst en voelde daar een sterke trilling. Juist omdat ik me op voorhand had voorgenomen om mij volledig over te geven aan wat ik zou ervaren, was er geen angst of analytisch denken die het proces konden verstoren. Ik voelde me euforisch over deze ontdekking, want ik had voorheen geen idee dat ik dit met mijn lichaam kon doen. Ik leek wel high! Ik hoorde mijn kameraad in de verte tegen me spreken, terwijl hij eigenlijk vlak naast mij zat. Het tijdelijk wegvallen van omgevingsgeluid scheen een normaal verschijnsel bij deze techniek. Ik vroeg hem wat het verschil was met hyperventileren en hij antwoorde dat dit een gecontroleerde ademhalingstechniek was en dat hyperventilatie eerder ongecontroleerd was en vanuit een paniekreactie ontstond. Dit was het totaal tegenovergestelde. Vervolgens zei hij dat hij zijn zwembroek zou aantrekken. Ik wist dus hoe laat het was.

Ik zette mijn verstand op nul en stapte het koude water in dat tot aan mijn knieën reikte. Mijn kameraad maande me aan om me langzaam te laten zakken, beetje bij beetje. Door de overweldigende kou merkte ik hoe mijn praatgrage verstand zich zeer gewillig de mond liet snoeren. Er was op dat moment letterlijk niets anders dan de kou. Nog steeds gecontroleerd, doch rustig ademend, liet ik me volledig het water inglijden. Eenmaal zittend, met nog net mijn hoofd boven, viel het al beter mee. Het bleef wel koud, maar ik had er vrede mee. In stilte staarde ik voor me uit, me toch bewust zijnde van de overwinning. Toen ik na enkele minuten begon te rillen, vroeg ik wat ik hieraan kon doen. De vriend zei dat dit betekende dat het genoeg was geweest, dus stapte ik uit het bad. Het duurde nog een minuutje voordat ik de rillingen onder controle kreeg, maar ik voelde me als herboren.

het onbegrensde lichaam

In vergelijking met wat Wim Hof met zijn lichaam doet, was dit eigenlijk peanuts.

Sceptici die beweren dat Wim een uitzondering op de regel is, werden enkele jaren geleden reeds consequent tegengesproken. Want om te bewijzen dat werkelijk iedereen tot zulke uitzonderlijke prestaties in staat is, nodigde Wim meermaals een groep mensen uit om hem te vergezellen op zijn ijskoude hachelijke tochten. Zo beklom hij onder andere de Kilimanjaro met een twintigtal mensen die hij hiervoor de ademhalingstechniek had aangeleerd. Het bijzondere was bovendien dat het merendeel van deze groep gediagnostiseerd was met een zware aandoening zoals de ziekte van Crohn, fybromyalgie, astma en zelfs kanker. Toch haalde iedereen de top van deze gigantische en ijskoude berg. Gehuld in niet meer dan zwemkledij.

De wetenschap raakte geïntrigeerd en Wim stelde zichzelf beschikbaar voor verschillende experimenten. Zo ging hij ermee akkoord om zich te laten injecteren met een virus. Volgens de logica van de wetenschap zou Wim niet lang daarna symptomen zoals koorts en pijn ontwikkelen, maar het tegendeel werd bewezen. Wim concentreerde zich op zijn innerlijke oneindige kracht en paste de ademhalingstechniek toe. En er gebeurde niets.

Dit experiment werd nog verder doorgedreven toen Wim alweer een groep mensen trainde om hetzelfde te doen. Tien mensen werden geïnjecteerd en ook zij vertoonden geen tot geringe lichamelijke symptomen. Een andere groep daarentegen, totaal niet op de hoogte van de ademhalingstechniek, vertoonden allemaal de voorspelde koortsige symptomen na de injectie. De professoren en artsen concludeerden hieruit dat de WHM mensen in staat stelt om hun zogenaamd autonoom zenuwstelsel, alsook hun immuunsysteem, bewust te controleren. Het autonome zenuwstelsel werd voorheen steeds beschreven als iets dat niet bewust te sturen viel, als iets dat automatisch en zelfstandig reageerde. Maar na dit experiment vraagt deze definitie om een herziening.

Tot op de dag van vandaag heersen er nog enorm veel raadsels omtrent de werking van ons brein en lichaam. Onze westerse geneeskunde, die evolutionair gezien eigenlijk nog maar in de kinderschoenen staat, mag dan wel al tot veel spectaculaire dingen in staat zijn, toch is er nog een grote blinde vlek waar omheen gedanst wordt. Wim Hof bewijst de wereld dat we waarschijnlijk nog niet eens de helft van onze fysieke en mentale capaciteiten in gebruik nemen. Het is niet de natuur, maar de mens zelf, die ooit bepaalde dat we fysiek het best in een constante temperatuur van rond de twintig graden gedijen. We raakten door deze gewoonte bevreemd van koude met als gevolg dat we ook minder weerstand hebben. Koude is een positieve uitdaging voor het immuunsysteem en indien deze consequent geëlimineerd wordt, dan lijkt een verzwakking van het immuunsysteem een logisch gevolg te zijn. Dus daag jezelf uit, geloof in je innerlijke kracht!

Beperk jezelf niet langer door angsten en twijfels en waag de duik! Interessante websites met meer informatie: