top of page
DE PRIKKELENDE DROOMBEELDEN VAN MOTHMEISTER
Mothmeister is het non-stop muterend alter ego van twee artistieke soulmates. Met hun bevreemdende, haast surrealistische Post-Mortem Fairy Tales portretteren ze gemaskerde, groteske personages - vergezeld van opgezette dieren uit hun privécollectie. Net zoals in het Victoriaanse tijdperk overleden, opgebaarde dierbaren gefotografeerd werden als aandenken voor de nabestaanden, worden de dieren hier vereeuwigd in een sprookjeswereld met desolate non-places als decor.
Het onafscheidelijke duo trekt de wereld rond, op zoek naar de meest bijzondere plekken. Elk beeld vertelt dan ook zijn eigen uniek verhaal. En is geïnspireerd door hun intuïtie en passie voor mythes, legendes en taxidermie.
Wat ooit spelenderwijs tot stand kwam, groeide verbazend snel uit tot een wonderlijk universum dat nu wereldwijd geprezen wordt. Het aantal volgers van - de overigens doelbewust anonieme - Mothmeister is daarvan het mooiste bewijs.
Aangetrokken door de schoonheid van een vleugje duisternis, brengt Mothmeister magische droombeelden tot leven. Het zijn taferelen die de verbeelding prikkelen en rechtstreeks met het onderbewustzijn communiceren.
Welke boodschap of gevoel willen jullie met Mothmeister de wereld insturen?
Met onze post-mortem fairy tales willen we een hommage brengen aan overleden dieren.
Door ze te portretteren en te kleden als sprookjesfiguren worden ze vereeuwigd in de plaats van gewoon verwerkt te worden tot dierlijk afval. Het feit dat niet elk opgezet dier een topmodel is maakt het alleen maar unieker. Perfectie is niet aan ons besteed. Wij koesteren de 'misfits'. Wat oud, versleten en een tikje shabby is ademt meer ziel uit dan pakweg een gracieus, haarfijn opgezet exemplaar.
Hoe zijn jullie in contact gekomen met taxidermist Viktor Leestmans?
We zijn bij Viktor binnengerold via zijn vader Jan. Hij baat de fascinerende winkel 'Steen & Been' uit, een vaste waarde in Antwerpen voor liefhebbers van mineralen, fossielen en taxidermie. Blijkbaar is Viktor door dezelfde microbe gebeten als wij.
Gepassioneerd door taxidermie in hart en nieren is hij letterlijk dag en nacht bezig met het opzetten van dieren van allerlei pluimage. Zijn atelier, een oude harmonie, ademt een unieke sfeer uit. Het klikte meteen van seconde één. Sindsdien waaien we er regelmatig binnen en werken we nauw samen aan allerlei projecten. Onder andere voor Mothmeister.
Jullie reizen de wereld rond op zoek naar unieke plekjes die jullie gebruiken als decor voor jullie foto's. Is er een leuke anekdote die jullie willen vertellen over één van deze reizen?
We hadden gehoord van het klein militair eiland Naissaar in de baai van Estland, dat bomvol zeemijnen lag. Gewapend met een rugzak vol stuff to shoot zetten we koers naar de voormalig verboden zone. Nog maar net op volle zee barstte de hel los en kwamen we in het oog van de storm terecht. De hele inhoud van de scheepsbar knalde tegen de vloer en al snel verbleekten enkele opvarenden van grijs tot groen. Het kleinste kamertje werd in no time 'the place to be'. Wie terugkeerde, deed dat met een glazige blik alsof een acute vorm van rigor mortis was ingetreden.
De bemanning schakelde over op plan b: iedereen kreeg een paar schijfjes citroen en een grote zwarte vuilzak. Steeds meer misselijke koppen verdwenen al brakend in de vuilzakken. Als toppunt van de marteling kregen we een lauwe kom weeïge grijze
vissoep voorgeschoteld. Letterlijk de laatste druppel voor de enkelingen die nog niet aan hun braaksessie begonnen waren. Ondertussen deed Rod Stewart alsof zijn neus bloedde en zong vrolijk en lichtjes ironisch 'Sailing home' door de speakers.
Wonderbaarlijk genoeg bleven wij (die al zeeziek worden in bad) ongeveer als enige gespaard van de ziekelijke chaos en spoelden we met trillende benen aan op het drijfnatte, slijkerige Naissaar.
We hadden maar enkele uren de tijd om het eiland
af te speuren en dus huurden we een elektrische buggy van Russische makelij. Maar het kreupele onding reed nog trager dan slak. Op een helling gingen we dankzij ons sovjet wrak bijna overkop en kort nadien was de batterij morsdood. Net op de valreep
stootten we op een arsenaal roestige zeemijnen verscholen in het grauwe, donkere bos. En stopte het wonderbaarlijk even met regenen. Een blitz-shoot van een varken in een roze nachtjapon tussen de mijnen: 'mission accomplished'! We're sailing home.
Even tumultueus en misselijk als we gekomen waren.
bottom of page